ویگن دردریان، ریاست محترم کمیته استقبال از محمدرضا شجریان در بهشت، شرحی از برنامه‌های این کمیته برای پذیرایی از مهمان جدید استودیو آسمان داد.
ویگن گفت: «ما برای این عضو جدید گروه ارکسترمان در بهشت برنامه‌های شاد و مفرحی ترتیب داده‌ایم که از جمله خود بنده در یکی از این برنامه‌ها از طریق مو با آقای شجریان مسابقه می‌دهم.»
وی در حالی که نیم‌نگاهی به سینه باز و مرمری عروس داشت افزود: «اینی که هم من ارمنی که پاپیون می‌زنم و طاغوتی بودم و شجریان بچه آخوند و اذانگو که شعرهای توده‌ای‌ها را خواند و بعد هم با جنبش میرحسین موسوی همراه شد هر دو در قلب مردم ایران جای داریم نشانگر این است که هویت ملی یک چیز سیال و متناقض است. این را می‌توان به هرهری‌مذهبی هم تعبیر کرد، اما واقعا انتظار اینی که ۸۰ میلیون نفر آدم، آن هم در یک پیوستار تاریخی چند دهه‌ای و ای بسا الان نزدیک دو قرنی، بخواهند هویت همگن و صلبی داشته باشند، خب این یعنی یک اشکالی هست». ویگن گفت: «در عین حال این سیالیت و تناقض به معنی آن نیست که هیچ هویت مشترکی هم وجود ندارد. یا اینکه یک نسبی‌گرایی مطلق و آشفتگی محض حاکم است. نه. ملت یک چیزی است که مدام در حال بازآفرینی است. حالا یک موقع تناقضی که یک ملت را تعریف می‌کند این است که هم ظریف شیاد را با آن لبخندهای چندش آور دوست داشته باشد و هم قاسم سلیمانی پاسدار قاتل را. یک موقع دیگر هم تناقض این است که شما همزمان یک خواننده توده‌ای و یک خواننده سلطنت‌طلب را دوست دارید. انتخاب با شما است.»
خبرگزاری گشنیز 